6 Şubat depremi,asrın felaketi dedikleri o kara gün!

Üzerinden 16 ay geçti.6 Şubat ile ilgili haberlere,röportajlara baktığımda hep aynı sorular soruluyor.

Yaralar sarıldı mı ?
Hayat normale döndü mü ?
Şehirler tekrar ayağa kaldırıldı mı ?

Hayatta herşey düzelir.Unutulur. Ölüm acısı bile küllenir.

Zamanla,sabırla her şey düzene girer.Unutulur. Acılar kabuk bağlar.
Geç olur,güç olur ama olur. Su akar yolunu bulur.

Bir şey dışında!

Umut ile ölüm arasında bırakılan insanlar,arafta kalan insanlar toparlanamazlar. Onlar için yaşamak zul gelir. Onlar için hiçbir şey düzelmez.

Kim o arafta kalanlar ?

Asrın felaketi denilen depremin üzerinden 16 ay geçmesine rağmen yakınlarına ulaşamayan vatandaşlarımızın umutlu bekleyişi devam ediyor. Bu bekleyiş içinde olanlardan biri de Hatayın İskenderun ilçesinde yaşayan Sema Güleç.

Sema Anne, mimarlık bölümü mezunu olan;25 yaşındaki evladı Mustafa Batuhan’dan aylardır haber alamıyor.

Depreme Hatay’ın İskenderun İlçesi Numune Mahallesi, Güleryüz Apartmanı’nda yakalanan Mustafa Batuhan; depremin ardından adeta sır oldu.

Tabiki Bir anne için evladının vefat etmesi çok acı.Bilinmezlik daha da acı.

Mustafa depremde vefat ettiyse bir mezarı olsun. Yaşıyorsa nerede ? Haberi gelsin.

Sema Anne,16 aydır umutla bekliyor.

Sema Anne, anneler gününü evladı olmadan geçirmenin burukluğunu yaşıyor.

Sema Anne’nin bizlerden bir ricası var.Ricasını kendi cümleleri ile aktarıyorum.

Sema Anne diyor ki ;

“ Bildiğiniz üzere 12 Mayıs anneler günü. Peygamber efendimiz buyurmuşlardır ki cennet anaların ayakları altındadır. Cenneti kazanmak için anaları vesile kılmıştır. 16 ay oldu. Bizler 6 Şubat deprem kayıpları anaları olarak bir kabusun içinde yaşıyoruz. Umut ve ölüm arasında giden bir yolda. Sizden bir hediye rica ediyorum. Tüm insanlıktan ve Türk Halkı’ndan .
Bizim adımıza TBMM’ne, cumhurbaşkanlığına,Cimer’den de olsa kayıplarımızın bulunması adına arama komisyonunun kurulması için mesaj ya da mektup yazarsanız bu bize en büyük hediye olacaktır.”

Kıymetli Dostlar,
Depremde yıkılan binalar tekrar yapılır. Şehirler tekrar kurulur. Sevdiklerini kaybedenler ölüm acısına zamanla alışır. Zor da olsa alışır ; fakat arafta kalan insanların yürek sancısı geçmez. Sema Anne gibi daha nice insan depremden sonra sevdiklerine ulaşamadı. Ne nefesleri var, ne mezarları.

Bize düşen Sema Anne’nin ricasını yerine getirmek. Hepimiz Cimer’e depremde kaybolan vatandaşlarımızın bulunması için komisyon kurulması gerektiğini yazalım. Sema Anne’ye anneler günü hediyemiz olsun.